Zwracają się Państwo do mnie z prośbą o radę w sprawie radzenia sobie z radami. Interesujące, nieprawdaż? I jak ja mam sobie z tym zadaniem poradzić? A jak Państwo poradzą sobie z moją radą? Zobaczymy.

Owa inna wieczność oznacza też wieczność mojej odpowiedzialności. Śmierć bowiem nie może sprawić, że przesta­ję być odpowiedzialny za to, co uczyniłem, za to, jak żyłem. Jeśli rozumiemy, że dla człowieka „być”, to „być odpowiedzialnym”, to to bycie jako bycie odpowiedzialnym jest nieśmiertelne.

Kiedy człowiek jest zdolny kochać siebie? Kiedy siebie prawdziwie kocha? Trzeba samemu czuć się dobrze, wyciszyć w sobie wszelkie niepokoje, nauczyć się sztuki pogodnego patrzenia na siebie i innych, umiejętności widzenia dobra w sobie i w innych. Malkontent nie jest zdolny do miłości siebie.

Istnieją wydarzenia w szczególny sposób kojarzone ze współczuciem. Jednym z nich jest niewątpliwie kierownictwo duchowe. Oczekiwania wiązane z kierownikiem duchowym odnoszą się także i do tej umiejętności, która pozwala spotkać się, poczuć się bezpiecznie i być zrozumianym.

Co po nas zostanie? Ważne pytanie. Szkoda tylko, że nie spędza snu z powiek statystycznego Kowalskiego, lecz jest co najwyżej uprzywilejowanym zajęciem intelektualistów. Tym, co męczy przeciętnego dwudziesto- lub trzydziestolatka, są zrozumiałe skądinąd przyziemności w rodzaju: "Z czego zapłacę za studia?" lub "Skąd wziąć w tym roku fundusze na wakacje?".

Doskonałe źródło pozwalające lepiej rozumieć ojcostwo stanowi Biblia. Słowo "ojciec" pojawia się tam wielokrotnie, w przeróżnych kontekstach. Błogosławione owoce może wydawać dla wzrastania w ojcostwie kierownictwo duchowe oraz modlitwa o dobre rodzicielstwo. Sądzę bowiem, że waga dialogu z Bogiem w kontekście pełnienia roli ojca jest ogromna.