W sprawie krzywdy niesłychanie ważne jest coś, co nazywam swobodą egzystencjalną – poczucie możliwości wyboru. Oglądam sytuację, rozważam reakcję, radzę się sumienia, sprawdzam, czy umiem zrobić to, co chcę, czy może potrzebuję pomocy. I do dzieła.

Warto pokonać nieraz długą drogę, aby odnaleźć mistrzów i kontemplować ich dzieła. W nich zaklęte jest nie tylko ludzkie spojrzenie. Tradycja tych spojrzeń przekazywana jest z pokolenia na pokolenie tym, którzy o to proszą. Miłosne spojrzenia ukazują znaczenie zawstydzonego ciała, pozwalają patrzeć i kontemplować. Ukrywają nagość w miłości Boga i człowieka...

Kiedy każdego człowieka będziemy szanowali i miłowali ze względu na niego samego, a nie przez wzgląd na jego dokonania, utwierdzimy go w jego ludzkiej godności i chrześcijańskiej nadziei. W oczach Bożych ci ludzie zachowują swą nieskończoną wartość niezależnie od tego, czy mogą zdziałać wiele, czy niewiele. Każdy z nich jest umiłowanym przez Boga dzieckiem.