Nie tylko słowo buduje życie duchowe. Nie tylko słowo przemawia... Nad tym właśnie zastanawiamy się w zimowym numerze naszego pisma.

O miejscu, w którym może nas „dopaść” słowo, oraz o potrzebie poszukiwania i przygotowania tego miejsca, pisze w tekście otwierającym numer Jacek Siepsiak SJ.

W artykule „Przestrzeń dla Tajemnicy” Ewa Kiedio zastanawia się z kolei, co zrobić, by nasze kościoły oraz przyjęte w nich rozwiązania architektoniczne i estetyczne karmiły naszą potrzebę spotkania z Innym.

Także Halina Czerna w swojej refleksji pt. „Ewangelia a poznanie estetyczne” podkreśla rolę sztuki, przede wszystkim zaś architektury sakralnej, która towarzyszy słowu głoszonemu podczas liturgii. Autorka opisuje przykłady rozwiązań przyjętych w naszych kościołach od starożytności do czasów współczesnych, zaznaczając, że katolicka liturgia angażuje nie tylko wzrok i słuch, ale także powonienie, smak i dotyk.

Dotyk to także temat kolejnego artykułu. Marcin Majewski pisze, że Bóg działa także przez zmysły i że w Biblii bardzo ważny jest dotyk. Tymczasem w duchowości zachodniej, w której „zmysły są podejrzane, a ciało to siedlisko pokus”, zapominamy, że „jest też dotyk, który pomaga, uzdrawia i daje nadzieję”, a gest znaczy nieraz dużo więcej niż słowa.

Temat biblijny porusza także Maria Miduch. Nasza stała felietonistka nieco wbrew tytułowi numeru pisze o hebrajskim słowie „dawar”, które jest jednak czymś więcej niż tylko słowem i ma niezwykle bogatą teologiczną głębię. „Stanowi fundament, na którym została zbudowana wiara biblijnych Żydów”.

Słowo, tym razem z biblijnych przypowieści, jest też tematem artykułu Jakuba Kołacza SJ. Podkreśla on jednak, że „nauczanie w przypowieściach można porównać do malowania obrazu”, w którym nauczyciel zawiera ukryte kody do odczytania, zinterpretowania i wcielenia w życie przez ucznia.

Z kolei o liczbach w Biblii pisze Roman Zając. Autor zastanawia się, czy Stwórca chciał nam coś powiedzieć także przez liczby, czy są liczby „nieświęte” i co to jest gematria.

W numerze także: artykuł Ewy Olszewskiej o plusach i minusach „bezsłowia”, czyli „ciszy w rodzinie”, świadectwo Łukasza Sośniaka SJ o wpływie dwóch fotografii na jego życiowe decyzje oraz próba odpowiedzi na pytanie „Po co nam kamerka?” podjęta przez Dariusza Kobuckiego.

Dział główny numeru zamykają artykuł Małgorzaty Pierzchalskiej „Umysł we władzy ulotnych cząsteczek. Czyli o mechanizmie węchu człowieka” oraz „przemyślenia nad tym, co porusza i zachwyca w Krakowie” Martyny Majsterek, krakowskiej przewodniczki miejskiej, która zaprasza nas do wspólnego zachwycenia się dekoracjami Stanisława Wyspiańskiego w krakowskim kościele Franciszkanów oraz dwoma obrazami ze zbiorów Muzeum Książąt Czartoryskich.

Nie tylko o słowie traktują także dwa teksty w dziale „Duchowość Ćwiczeń”. Antonio Spadaro SJ pisze o wyobraźni i posługiwaniu się obrazem w ignacjańskich rekolekcjach oraz o związkach między siłą słowa a siłą obrazu. Z kolei Tomasz Jeż w artykule o tajemniczo brzmiącym tytule „Muzyczno-teatralne egzercycje z barokowego Wrocławia” prezentuje praktykę jezuickich teatrów szkolnych na przykładzie zachowanych do dziś rękopisów z Wrocławia zawierających cykl kompozycji muzycznych wykonywanych przy okazji medytacji pasyjnych, a wystawionych w 1777 roku, już po kasacie jezuitów, przez sodalicję Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny we Wrocławiu.

Numer zamyka medytacja ignacjańska „Ocalić gest” oparta na ewangelicznym opisie uczty w Betanii u faryzeusza Szymona oraz świadectwo Adama Dylusa o glosolaliach, czyli modlitwie „bez słów”, „pozwalającej pełniej wyrażać to, co niewypowiedziane”.

Zimowy numer, wbrew temu, że słów pojawia się w nim wiele, to przypomnienie, że nie tylko one przemawiają.