Jezus nie sprzeciwia się płaceniu podatków Rzymowi, ale przede wszystkim przypomina, że boskim cesarzem jest tylko Bóg i to do Niego należy również Cezar, który bezprawnie przywłaszczył sobie prerogatywy Boga. Jezus nie ma zamiaru lekceważyć władzy politycznej, ale relatywizuje jej znaczenie.

Dla Polaków podatki stanowiły coś więcej niż tylko daninę płaconą państwu. Za ich sprawą rodziła się, a potem upadała szlachecka Rzeczpospolita. Zaś w godzinach próby były najlepszym sposobem okazywania swego oddania ojczyźnie.

Trzeba przyznać, że polska wrażliwość na dobro wspólne, w tym i na obowiązek płacenia podatków, została mocno stępiona przez długie lata zaborów i okupacji. Egzekwowanie różnorakich świadczeń przez zaborców czy okupantów było słusznie traktowane jako wyraz przemocy.