Przedstawiamy wybrane pojęcia z duchowości ignacjańskiej, z którymi wcześniej czy później spotkamy się na drodze rozwoju duchowego ze św. Ignacym Loyolą.
W rekolekcyjnym odosobnieniu ważne jest nie tylko milczenie ust, lecz także milczenie uszu i oczu, a przede wszystkim milczenie serca. Istotą wyciszenia wewnętrznego staje się słuchanie tego, co dzieje się w naszym sercu.
Kontemplacja rozumiana jako praktyka modlitwy ma ostatecznie prowadzić do postawy kontemplacji w codzienności. Do szukania i znajdowania Boga we wszystkich rzeczach. Możemy ją opisać również jako postawę bycia w kontakcie ze sobą i przy Bogu.
Święty Ignacy zachęca, by w strapieniu rozważać, jak Bóg pozostawił nas dla próby naszym władzom naturalnym, abyśmy opierając się na nich, odpierali pokusy nieprzyjaciela. Trzeba wierzyć, że możemy to uczynić z pomocą Bożą, która zawsze nam pozostaje, chociaż wyraźnie jej nie odczuwamy.
Aż do dwudziestego szóstego roku życia był człowiekiem oddanym marnościom tego świata. Szczególniejsze upodobanie znajdował w ćwiczeniach rycerskich, żywiąc wielkie i próżne pragnienie zdobycia sobie sławy - opowiada o sobie św. Ignacy Loyola, założyciel Towarzystwa Jezusowego...
Wchodząc w Czwarty Tydzień Ćwiczeń, warto sobie uświadomić, że nie przestają one być ćwiczeniami - czasem zmagania, trudności i prób. Mając tego świadomość, rekolektant będzie na nie bardziej przygotowany, łatwiej mu będzie rozpoznać te próby, pokonywać je przy pomocy swojego kierownika duchowego i wychodzić z nich obronną ręką.
